题归宗寺

tí guī zōng sì
题归宗寺

sì yīn yì shǎo céng wèi zhái, fēng zì qín huáng yǐ dé míng.
寺因逸少曾为宅，峰自秦皇已得名。
bù dú shān nán chēng zuì gǔ, gù yīng jiāng zuǒ hào yóu qīng.
不独山南称最古，故应江左号尤清。
lù qū jiàng quē shān liáng xiǎn, lián yǐn jīn lún shí jìng míng.
路趋绛阙山梁险，奁隐金轮石镜明。
shuí xìn chén āi juàn yóu kè, xī fēng hái xǔ zhàng lí xíng.
谁信尘埃倦游客，西风还许杖藜行。